Pokrzywka u dzieci jest zlokalizowana w różnych miejscach na skórze i może wystąpić na całym ciele: najczęściej na twarzy, tułowiu, rękach i stopach. Zmiany pokrzywkowe u dzieci wyraźnie wystają ponad skórę, są koloru czerwonego lub mocno różowego, nie mają określonego kształtu, ich średnica wynosi od kilku milimetrów do Radioterapia to jedna z ważniejszych, podstawowych metod leczenia nowotworów złośliwych. Choć napromienianie jest w wielu przypadkach bardzo skuteczne, to obciążone jest ryzykiem powikłań. Dowiedz się, na czym polega radioterapia, jak przebiega i czy jest skuteczna. Podobnie jak u dzieci, najczęstszą przyczyna potówek u dorosłych jest przegrzanie ciała i utrudniony odpływ potu. Dodatkowo do powstawania potówek predysponują choroby takie jak cukrzyca , nadczynność tarczycy , zaburzenia hormonalne, niektóre choroby nowotworowe, przewlekły stres, gruźlica oraz infekcje przebiegające z wysoką Vay Tiền Trả Góp Theo Tháng Chỉ Cần Cmnd Hỗ Trợ Nợ Xấu. Najlepszym sposobem przygotowania się do rozpoczęcia chemioterapii jest zebranie wszelkich niezbędnych informacji, co ułatwia planowanie i dobrą organizację. Odczuwany przed terapią stres bierze się po części z tego, że przebieg leczenia jest wielką niewiadomą. Oto praktyczne rady, jak przygotować się do chemioterapii, zaczerpnięte z książki "Chemioterapia. Poradnik dla pacjenta i jego rodziny" Judith McKay i Tamery Schacher (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne). Jak się przygotować do chemioterapii - praktyczne rady Spis treściPrzygotowania przed chemioterapiąW czasie chemioterapiiPo chemioterapii Przygotowania przed chemioterapią Na optymalne przygotowanie do chemioterapii składają się przede wszystkim: zgromadzenie niezbędnych informacji, dobra organizacja i własna gotowość. Pozwalają one uniknąć stresu, a także straty czasu i energii w późniejszym okresie. Niezbędne informacje przed rozpoczęciem chemioterapii: • Postaraj się zrozumieć ogólny plan i harmonogram etapów leczenia. Ogólny plan uzgadniasz z lekarzem prowadzącym. Upewnij się, że wiesz, ile przewiduje się etapów chemioterapii (o ile jest to z góry ustalone), jaka będzie ich częstotliwość oraz jak długo potrwa każdy z nich. Dowiedz się też, czy między kolejnymi etapami konieczne będą jakieś badania laboratoryjne albo dodatkowe wizyty u lekarzy. Dzięki temu łatwiej ci będzie wybrać dogodne pory i umówić się na konieczne wizyty. • Postaraj się zrozumieć warunki swojego ubezpieczenia. Twój lekarz prowadzący udzieli ci niezbędnych informacji lub podpowie, gdzie możesz je znaleźć. Musisz ustalić, które wydatki pokryje ubezpieczyciel (koszty leczenia, badań, wizyt u specjalistów i tym podobne), a które musisz wziąć na siebie. • Poznaj rozwiązania proponowane przez twojego pracodawcę. Zapytaj szefa, czy w twoim przypadku wchodziłyby w rachubę na przykład niepełny etat, praca w domu, zmniejszenie zakresu obowiązków, elastyczny czas pracy. Dowiedz się również, czy jest możliwe przeniesienie cię w firmie w inne miejsce, gdzie ryzyko złapania infekcji od któregoś ze współpracowników będzie mniejsze. • Poznaj rozwiązania dotyczące wynagrodzenia w przypadku ograniczonej zdolności do pracy. Temat ten możesz poruszyć w rozmowie z pracownikiem działu zarządzania zasobami ludzkimi albo z przedstawicielem związku zawodowego. Czy mimo czasowej nieobecności zachowasz dotychczasowe warunki pracy? Kto będzie cię zastępować? Na jaki zasiłek możesz liczyć, od kiedy i jak długo? Wnioskując o zasiłek, pamiętaj, że odzyskasz pełnię sił dopiero po kilku tygodniach (albo później). Weź to pod uwagę przy określaniu planowanego terminu powrotu do pracy. Lepiej podać termin późniejszy, a wrócić wcześniej - o ile oczywiście samopoczucie na to pozwoli. Dobra organizacja • Przygotuj listę pytań, które zadasz lekarzowi i pielęgniarce. Spotkania z lekarzem prowadzącym bywają stresujące, przebiegają w pośpiechu, a wtedy trudno pamiętać o zadaniu wszystkich pytań. Załóż więc notes, aby nie umknęło ci żadne pytanie, jakie ci się nasunie między spotkaniami z lekarzem. Przed kolejną wizytą uporządkuj listę pytań, aby rozmowa przebiegła sprawnie. Jeżeli ktoś ci towarzyszy podczas wizyty u lekarza, osoba ta może podsuwać kolejne pytania z twojej listy, notować pewne informacje, a potem pomóc ci je sobie przypomnieć. • Załóż segregator albo teczkę na wszystko, co się łączy z chemioterapią. Wkładaj do niego wszelkie papiery, które raz po raz otrzymujesz. Segregator z odpowiednim podziałem ułatwi odnajdywanie dokumentów ważnych w danym momencie, a także przygotowania do kolejnych wizyt u lekarza. • Ustal, do kogo możesz się zwrócić z prośbą o pomoc lub wsparcie (w rodzinie i w gronie przyjaciół). Zorientowawszy się, jaka pomoc będzie ci potrzebna, porozmawiaj z najbliższą rodziną i przyjaciółmi, aby wiedzieć, na kogo możesz liczyć. Zarazem staraj się realnie oceniać dyspozycyjność i możliwości poszczególnych osób. Mów konkretnie, czego oczekujesz. Dowożenia do kliniki i odbierania z niej? Dotrzymania ci towarzystwa w czasie kolejnych etapów terapii? Opieki nad dziećmi? Wyręczenia w zakupach? Przygotowania posiłków? • Zacznij pisać dziennik lub pamiętnik. Zdaniem niektórych pacjentów prowadzenie dziennika lub pamiętnika ułatwia obserwowanie swojego samopoczucia, utrwalanie nowych wiadomości oraz gromadzenie tytułów pomocnych książek i adresów stron internetowych. Część osób uważa, że zapisywanie swoich odczuć odciąża psychikę. Co więcej, ułatwia introspekcję i łagodzi stres. Niektórzy prowadzą swego rodzaju dziennik, pisząc listy albo e-maile do bliskich, opisując swoje doświadczenia. Jeżeli zdecydujesz się na takie rozwiązanie, zachowaj kopie listów dla siebie. To będzie twój dziennik - dokumentacja wszystkiego, co cię spotkało w okresie leczenia. Własna gotowość Zanim chemioterapia się rozpocznie, możesz zrobić wiele różnych rzeczy, które ułatwią ci funkcjonowanie w trakcie leczenia. Oto kilka propozycji. • Odwiedź dentystę. Umów się na wizytę, aby usunąć kamień nazębny i wykonać konieczne zabiegi stomatologiczne. Część leków stosowanych w chemioterapii zmniejsza odporność na infekcję i krzepliwość krwi. Oczywiście zęby mogą dać się we znaki niespodziewanie, ale podczas chemioterapii warto unikać sytuacji, które wymagałyby poważniejszych zabiegów w obrębie jamy ustnej, mogących narazić na zakażenie czy krwotok. • Zrób zapasy. Kup jedzenie, soki i wszystko, co będzie ci potrzebne przez kilka dni po pierwszym etapie chemioterapii. Zapewne usłyszysz sugestię, żeby pić dużo płynów i jadać rzeczy lekkostrawne. Zrób więc odpowiednie zapasy napojów oraz jedzenia. Przygotuj także termometr, miękką szczoteczkę do zębów, sodę oczyszczoną, ręczniki papierowe i krem z filtrem przeciwsłonecznym. Po pierwszej sesji chemioterapii będziesz mieć lepszą orientację co do żywności, napojów i innych rzeczy, które okażą się przydatne. • Potwierdź ustalenia poczynione zawczasu. Zadbaj o to, by ktoś zawiózł cię albo towarzyszył ci w drodze na pierwszy etap chemioterapii. Niektóre leki powodują ospałość, a wówczas samodzielne prowadzenie samochodu i podróż na własną rękę nie są wskazane. • Kup nakrycia głowy. Jeżeli wypadanie (bądź rzednięcie) włosów jest jednym ze skutków ubocznych chemioterapii, której się poddajesz, warto się na to przygotować. Wiele osób skraca włosy przed pierwszym etapem leczenia. Jeżeli planujesz noszenie peruki, to dobierz ją zawczasu, czyli przed utratą włosów, aby znaleźć najbardziej zbliżoną pod względem koloru czy stylu do twojej dotychczasowej fryzury. Oprócz peruki warto się zaopatrzyć w inne nakrycia głowy, takie jak kapelusz czy chusta. • Skorzystaj z wykładów i zajęć. Zasięgnij informacji o grupach wsparcia i rodzajach zajęć w twojej okolicy. Amerykańskie stowarzyszenie onkologiczne organizuje cykl zajęć „Zadbaj o wygląd i poczuj się lepiej”, w trakcie których specjaliści w zakresie kosmetologii uczą pacjentki kreatywnego makijażu oraz pomagają dobrać kapelusz, szal czy perukę. Możesz też uczęszczać na spotkania z dietetykami onkologicznymi, na których dowiesz się, jak powinna wyglądać właściwa dieta przed chemioterapią, w jej trakcie i po jej zakończeniu. • Zaplanuj sobie coś na czas chemioterapii. Pewne rodzaje chemioterapii wymagają wielogodzinnego pobytu pacjenta w klinice. W tym czasie możesz na przykład się zdrzemnąć, pooglądać telewizję, poczytać, rozwiązywać krzyżówki, słuchać muzyki czy robić na drutach. Jeżeli ktoś ci towarzyszy, możecie pograć w karty, w scrabble czy inną grę. • Zrealizuj recepty. Niewykluczone, że lekarz prowadzący przepisze ci pewne środki do zażywania w domu, na przykład leki przeciwwymiotne czy przeciwbiegunkowe albo antybiotyk. Poproś o wypisanie recept przed rozpoczęciem terapii, aby zrealizować je wcześniej. Weź te leki na sesję chemioterapii, aby pielęgniarka mogła przejrzeć ulotki. Niektóre leki nie są dostępne od ręki, więc dobrze jest przygotować wszystko zawczasu. • Przygotuj dom. Najważniejsze obowiązki domowe wykonaj przed sesją chemioterapii, gdyż potem możesz nie mieć na nie sił. Zrób pranie i dokładnie posprzątaj mieszkanie, aby zmniejszyć ryzyko infekcji. Zrób zakupy i ugotuj jedzenie, a następnie je zamroź. Czystość i porządek w domu oraz zgromadzone zapasy pozwolą ci lepiej się poczuć. • Wieczór przed chemioterapią. Jeżeli lekarz nie przekazał ci specjalnych zaleceń, to nie musisz pościć czy przestrzegać szczególnej diety tuż przed chemioterapią. W trakcie leczenia otrzymasz zapewne leki przeciwwymiotne, aby móc normalnie jeść i pić. Niemniej jednak lepiej unikać rzeczy smażonych i potraw, które mogą rozstroić żołądek. Wieczorem przed chemioterapią zjedz lekkostrawną kolację, a rano dnia następnego - równie lekkostrawne śniadanie. Ponadto postaraj się spokojnie przespać noc. W czasie chemioterapii • Ubierz się wygodnie - luźno, na cebulkę. W razie niższej temperatury będzie ci ciepło, a jeśli będzie cieplej, po prostu coś zdejmiesz. Załóż bluzkę, której rękawy łatwo podwinąć przed zastrzykami, pobieraniem krwi czy pomiarem ciśnienia. Jeśli będziesz mieć port naczyniowy w obrębie klatki piersiowej, włóż bluzkę z rozpinanym dekoltem. • Zabierz do kliniki wszystko, co ci się tam przyda: rzeczy pozwalające się czymś zająć (książki, muzyka, gry); jedzenie (w tym przekąski); picie; segregator lub teczka zawierające kserokopie wyników badań laboratoryjnych; kalendarz wizyt u specjalistów; lista pytań do lekarza i pielęgniarki; leki, które przyjmujesz; ważne numery telefonów. • Orientuj się w tym, co się dzieje. Zawsze proś pielęgniarkę, aby wyjaśniała ci, co się dzieje. Niezwłocznie informuj o nagłych reakcjach twojego organizmu (o bólu, swędzeniu, mdłościach), a także o tym, co zwiększy twój komfort (na przykład przygaszenie światła, zmiana kanału telewizyjnego, ciepły koc, więcej soku, pomoc w dojściu do toalety). Jeśli masz spędzić w klinice kilka godzin, to o ile nie ogarnie cię senność, możesz w tym czasie porozmawiać z psychologiem albo dietetykiem. Po chemioterapii Po powrocie do domu możesz na wiele różnych sposobów dbać o swój komfort oraz zapobiegać skutkom ubocznym leczenia bądź je łagodzić. • Nawadniaj organizm. Wypijaj 8-10 szklanek różnorodnych płynów dziennie. Sięgaj po soki, zupy i buliony, herbatki ziołowe, a także arbuzy i lody z zamrożonego soku. Dzięki temu organizm będzie łatwiej eliminował skutki chemioterapii, a ty lepiej się poczujesz. • Przyjmuj leki według zaleceń. Jeżeli lekarz albo pielęgniarka zalecą jakiś środek, aby doraźnie zapobiec określonemu problemowi (na przykład mdłościom, zatwardzeniu, biegunce), to przyjmuj lek dokładnie tak, jak należy, aby faktycznie uchronić się przed nieprzyjemnymi skutkami ubocznymi. Jeśli z jakichś powodów nie możesz zażyć tych środków, skontaktuj się z odpowiednim specjalistą, aby się dowiedzieć, co zrobić. Skuteczność leków eliminujących efekty uboczne chemioterapii jest tym większa, im szybciej zażyjesz je po wystąpieniu określonego problemu, dlatego nie czekaj na znaczne pogorszenie samopoczucia. • Notuj doświadczane skutki uboczne. Zapisuj, kiedy wystąpiła dana reakcja, co ci pomogło, a co pogłębiło problem. Zapisz ponadto nazwę przyjętego leku, porę jego zażycia oraz skuteczność. Dzięki temu twój lekarz prowadzący będzie mógł ewentualnie zmienić lek albo dawkowanie, aby efekt okazał się lepszy. • Kontroluj temperaturę ciała. Lekarz lub pielęgniarka zalecą prawdopodobnie dwa pomiary temperatury dziennie przez określony czas. Jeżeli jednak źle się poczujesz (przy bólu głowy, przeziębieniu, kaszlu, ogólnej bolesności, dreszczach), zmierz temperaturę (przed myciem zębów, przed jedzeniem lub wypiciem jakiegoś napoju), a następnie skontaktuj się z lekarzem, nawet gdy nie będziesz mieć gorączki. Informuj lekarza albo pielęgniarkę o każdym wzroście temperatury, zwłaszcza gdy zbliża się ona do 38°C. Może to być sygnał infekcji. • Zmniejszaj ryzyko zakażenia. Podatność na infekcje w okresie chemioterapii bywa większa, toteż staraj się chronić przed nimi. Myj ręce często i dokładnie, nie skąpiąc mydła ani wody. Zachęcaj także najbliższych do częstego mycia rąk (koniecznie przed przygotowaniem posiłków). Unikaj bliskiego kontaktu z osobami chorymi, tłumów, zamkniętych przestrzeni, miejsc, gdzie mogą przebywać osoby kaszlące czy kichające. • Dbaj o czystość i zdrowie jamy ustnej. Często, a zarazem łagodnie czyść jamę ustną. Używaj miękkiej szczoteczki i przepłukuj usta roztworem z łyżeczki sody oczyszczonej rozpuszczonej w filiżance ciepłej wody. W ten sposób pozbędziesz się kwaśnego posmaku i przyspieszysz regenerację błon śluzowych. Informuj lekarza o bolesności w jamie ustnej, ranach oraz powierzchniach białych albo plamistych. Istnieją leki, które mogą pomóc w takich stanach. • Unikaj alkoholu, potraw pikantnych, a także kwaśnych dań i soków. Podrażniają one ścianę żołądka, mogą ponadto wywołać lub pogłębiać nudności, zgagę, ból brzucha. • Dużo wypoczywaj. Najpowszechniejszym skutkiem ubocznym wszelkich terapii przeciwnowotworowych jest zmęczenie, słuchaj więc swojego organizmu. Musi się on natrudzić, aby usunąć zbyteczne produkty chemioterapii i aby nastąpiła regeneracja zdrowych komórek. W chwilach zmęczenia siadaj z uniesionymi stopami i zamykaj oczy. Przeplataj wypoczynek aktywnością. • Dbaj o aktywność fizyczną. W miarę możliwości zachowuj aktywność i nie przestawaj ćwiczyć. Mimo zmęczenia albo nawet wyczerpania w danym dniu koniecznie pospaceruj dookoła domu albo gdzieś dalej. Aktywność fizyczna uwalnia od nudności, poprawia apetyt, ułatwia przesypianie nocy, dodaje otuchy. Sprzyja ponadto prawidłowemu oddychaniu i zmniejsza ryzyko skrzepów w nogach. • Zgłaszaj wszelkie problemy. Mów swojemu lekarzowi lub pielęgniarce o każdym problemie, choćby wydawał się błahy: kiedy nękają cię torsje, nudności, biegunka, zatwardzenie lub kiedy obawiasz się odwodnienia, bo nie jesteś w stanie przyjmować płynów. Informuj o bolesności jamy ustnej czy trudnościach z przełykaniem, o tym, że dokucza ci ból lub wystąpił krwotok, a także o każdej oznace infekcji: gorączce, dreszczach, bólu gardła, kaszlu z odksztuszaniem, trudnościach z oddawaniem moczu, opuchliźnie lub zaczerwienieniu na skórze. Nie czekaj do następnej wizyty, która może być dopiero za tydzień albo później. Ponieważ chemioterapia zmniejszyła twoją odporność na infekcje, konieczne może się okazać przyjmowanie antybiotyku. • Przestrzegaj terminów badań i wizyt u specjalistów. Twój lekarz najpewniej zleci określone badania laboratoryjne i zaprosi cię na kolejną wizytę mniej więcej tydzień po zakończeniu danego etapu leczenia, aby poznać wyniki analizy krwi oraz dowiedzieć się, jak się czujesz. Przestrzegaj terminów takich wizyt i badań, by umożliwić mu szybkie wykrycie ewentualnych komplikacji. Na czym polega chemioterapia? Czy warto się jej poddać? Jaka jest jej skuteczność? Jak się do niej przygotować? Jakie skutki uboczne mogą się pojawić? Jak się odżywiać podczas chemioterapii? Jak pracować i jak żyć z rakiem? Jak poradzić sobie z osamotnieniem i żalem? Jak zachowywać się z w codziennych kontaktach z ludźmi? Na te i wiele innych pytań nurtujących chorych oraz ich rodziny w zrozumiały i empatyczny sposób odpowiadają autorki książki "Chemioterapia. Poradnik dla pacjenta i jego rodziny" (Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne). Judith McKay i Tamera Schacher, które na co dzień zajmują się pacjentami onkologicznymi i razem z nimi pokonują trudy leczenia, napisały książkę specjalnie dla nich. Poradnik pomoże chorym oswoić się - na tyle, na ile jest to możliwe - z niełatwą sytuacją oraz zrozumieć wszystko, co na razie jest dla nich tajemnicą. Autorki prezentują podstawowe informacje na temat chemioterapii, dzieląc się swoim bogatym doświadczeniem, jak również liczne praktyczne rady i wskazówki. Wyjaśniają, jak chory może sam sobie pomóc, ale też jak powinien korzystać z pomocy innych. Krok po kroku pokazują, jak przetrwać wymagający czas choroby, zachowując przy tym jak najlepszą kondycję fizyczną i psychiczną. jest patronem medialnym "Chemioterapii" - polecamy! Judith McKay, Tamera Schacher - fragment książki "Chemioterapia. Poradnik dla pacjenta i jego rodziny" Fetus in fetu jest bardzo rzadko spotykaną nieprawidłowością. To postać monozygotycznej dwuowodniowej ciąży wielopłodowej. Pod tym pojęciem ukrywa się zniekształcony, nierozwinięty płód wchłonięty przez większego bliźniaka na początkowym etapie ciąży. Mechanizmy, które prowadzą do powstania pasożytniczego płodu w płodzie, nie są znane. Jakie objawy na to wskazują? Na czym polega leczenie? spis treści 1. Co oznacza fetus in fetu? 2. Jak powstaje fetus in fetu? 3. Jakie objawy wywołuje bliźniak pasożytniczy? 4. Rozpoznanie płodu w płodzie rozwiń 1. Co oznacza fetus in fetu? Fetus in fetu (FIF) to z definicji obecność zwapniałej płodokształtnej masy w obrębie jamy ciała noworodka lub niemowlęcia. Płód wewnątrz płodu to postać monozygotycznej dwuowodniowej ciąży wielopłodowej i rzadka anomalia. Zdarza się raz na pół miliona urodzeń. Oznacza, że silniejsze z bliźniąt wchłonęło słabszego bliźniaka. Zobacz film: "Dopiero podczas porodu okazało się, że będą mieć bliźniaki" Termin foetus in foeto pochodzi z łaciny i oznacza dosłownie "płód w płodzie". Po raz pierwszy opisano go w XIX wieku. Dotąd w literaturze medycznej omówiono około 200 przypadków fetus in fetu. W medycynie FIF funkcjonuje również jako zatrzymane poronienie, wada wrodzona będąca następstwem zaniku bliźniaczego płodu, wchłoniętego przez drugi płód w pierwszych tygodniach rozwoju ciąży. 2. Jak powstaje fetus in fetu? Fetus in fetu zwykle zdarza się w przebiegu jednojajowej dwuowodniowej i jednokosmówkowej ciąży bliźniaczej . Powstaje, gdy na etapie podziału blastocysty (6. dzień od zapłodnienia) tworzą się nie dwa identyczne, a nierówne zarodki. Jeden jest zdecydowanie większy od drugiego, rośnie bardziej intensywnie, a i wchłania słabszego, mniejszego bliźniaka. W rezultacie silniejsze dziecko rodzi się z ukrytym w swoim ciele płodem. Fetus in fetu to skutek nierównomiernego rozdziału komórek blastocysty oraz obecności inkluzji małej grupki komórek w obrębie bardziej dojrzałego zarodka. Pasożytniczy bliźniak może znajdować się w śródpiersiu, okolicy krzyżowej czy przestrzeni śródotrzewnowej, także w części zaotrzewnowej jamy brzusznej (co stanowi około 80% przypadków). Przebywając wewnątrz ciała, łączy się z układem krwionośnym, co zapewnia mu dopływ substancji odżywczych. W rezultacie masa płodowa wzrasta z gospodarzem. Płody mogą mieć także wspólne łożysko i kosmówkę. 3. Jakie objawy wywołuje bliźniak pasożytniczy? Fetus in fetu wykrywa się najczęściej zaraz po narodzeniu dziecka lub we wczesnym dzieciństwie. Jeśli nie daje żadnych objawów klinicznych, możliwe jest rozpoznanie go dopiero w okresie dorosłości. Ukryty bliźniak może manifestować się jako twardy guz w jamie brzusznej (bywa mylony z guzami jamy brzuszne), a i prowadzić do ucisku bądź przesunięcia narządów. W zależności od lokalizacji pasożytniczej masy płodowej, może także pojawić się zatrzymanie moczu, niewydolność oddechowa, żółtaczka czy wymioty. Pasożytniczy bliźniak jest znacznym obciążeniem dla zdrowego organizmu gospodarza, wpływa na komfort życia i funkcjonowanie ustroju. Zachowuje się jak pasożyt, który szkodzi organizmowi żywiciela. Może nawet wywoływać wady wrodzone czy zmiany nowotworowe. 4. Rozpoznanie płodu w płodzie Fetus in fetu to rzadka malformacja. Zdecydowanie częściej wykrywany jest podobny do niego guz potworniak (zarówno postać łagodna, dojrzała, jak i złośliwa, niedojrzała). Jakie są między nimi podobieństwa? Ponieważ potworniak zbudowany jest z komórek posiadających zdolność do zmiany w każdą tkankę organizmu, wewnątrz guza można znaleźć włosy czy części kostne (co może wprowadzać w błąd). Fetus in fetu to płód zniekształcony, niepodobny do zdrowego płodu - zdecydowanie może przypominać potworniaka. Co je różni? Choć pod wieloma względami FIF przypomina zaotrzewnowego potworniaka, różni je ukształtowanie. Masa guza posiada własną szypułę naczyniową i jest zwykle otorebkowana. Z kolei płód w wodzie znajduje się w błonie, która odpowiada workowi owodniowemu. Ten jest wypełniony płynem o treści surowiczej czy ropnej. Ponadto pasożytniczy płód jest połączony ze zdrowym bliźniakiem szczątkową pępowiną. Obserwuje się również obecność kręgosłupa, kończyn i narządów, które są pokryte skórą. Diagnostyka FIF polega na wykonaniu badań: USG, RTG i tomografii komputerowej, które uwidaczniają struktury pasożytniczego płodu. Fetus in fetu najczęściej zostaje odkryty przypadkiem, pierwszym symptomem są bóle brzucha. Leczenie fetus in fetu wymaga interwencji chirurgicznej. Bliźniak pasożytniczy musi zostać usunięty wraz z otaczającą go błoną, pozostałości której mogą przekształcić się w złośliwe nowotwory. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Chemioterapia w ciąży - jak wygląda leczenie? Opublikowano: 13:32Aktualizacja: 22:41 Nowotwór wykryty w ciąży jest niezwykle trudną sytuacją nie tylko dla kobiety i jej partnera, ale także dla lekarzy, którzy muszę mieć na uwadze zarówno zdrowie matki, jak i płodu. Czy bezpieczne leczenie ciężarnej jest możliwe? Choroba nowotworowa w ciążyBadania diagnostyczne w ciążyChemioterapia w ciąży Choroba nowotworowa w ciąży Choroby nowotworowe u ciężarnych występują stosunkowo rzadko – stanowią 0,02-0,1 proc. wszystkich ciąż. Jednak w przeciągu kilku ostatnich lat częstość zachorowań wzrosła, ze względu na podniesienie się wieku kobiet spodziewających się dziecka. Do najczęściej diagnozowanych nowotworów u kobiet w ciąży zaliczymy raka piersi (36 proc.), raka szyjki macicy (12 proc.), chłoniaki (11 proc.), czerniaki (6-8 proc.). Diagnozowanie i leczenie ciężarnych jest zdecydowanie trudniejsze i czasami znacznie opóźnione, bowiem dotyczy zarówno kobiety, jak i rozwijającego się płodu. W chwili potwierdzenia rozpoznania choroby nowotworowej, sposób dalszego postępowania powinien być uzgodniony wspólnie przez onkologa, ginekologa i neonatologa. Lekarze różnych specjalizacji muszą bardzo dokładnie przedyskutować kolejne decyzje, z uwzględnieniem zapewnienia optymalnego leczenia matki oraz zachowania prawidłowego rozwoju płodu. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Mama WIMIN Myślę o dziecku, 30 kaps. 59,00 zł Odporność, Good Aging, Energia, Mama, Beauty Wimin Zestaw z myślą o dziecku, 30 saszetek 139,00 zł Mama Estabiom Mama, Suplement diety, 20 kapsułek 28,39 zł Mama Naturell Folian Forte, 30 tabletek 14,25 zł Badania diagnostyczne w ciąży U kobiet w ciąży można wykonać badania z udziałem promieniowania jonizującego, jeśli jednorazowa dawka nie przekracza 100 mGy. W przypadku dawki poniżej 50-100 mGy nie zaobserwowano zwiększonego ryzyka poronień, jak i zaburzeń rozwoju płodu. Tak więc badanie rentgenograficzne jamy brzusznej, czy tomografia komputerowa nie są zalecane u ciężarnych. Do tej pory nie stwierdzono przeciwwskazań do wykonywania badań ultrasonograficznych, jednak wyłącznie tych, bez użycia kontrastu. Chemioterapia to metoda leczenia nowotworu za pomocą leków cytostatycznych. Cytostatyki blokują cykl komórkowy i uruchamiają genetycznie zaprogramowane mechanizmy śmierci komórkowej. Większość z nich przechodzi przez łożysko zgodnie z zasadami transportu przez błony biologiczne, tak więc ilość leku, która dociera do płodu jest funkcją koncentracji wolnego leku dostarczonego do płodu w jednostce czasu. Potencjalne ryzyko dla rozwijającego się płodu, związane ze stosowaniem przyjmowania leków cytostatycznych, w głównej mierze zależy od okresu ciąży. Najwięcej uszkodzeń płodu występuje w okresie embrio- i organogenezy czyli do 60 dnia ciąży. Dlatego też nie zaleca się stosowania chemioterapii w pierwszym trymestrze. Natomiast w drugim i trzecim trymestrze ciąży, cytostatyki zdecydowanie rzadziej powodują poważne konsekwencje rozwojowe płodu. Należy jednak pamiętać, że chemioterapia stosowana u ciężarnych może spowodować wczesne i późne objawy. Do pierwszych zaliczymy – spontaniczne poronienie, uszkodzenie narządów, przedwczesny poród i niską urodzeniową masę ciała. Z kolei późne to – niepłodność, opóźnienia w rozwoju fizycznym i psychicznym, ryzyko nowotworu u dzieci, mutacje i wpływ teratogenny w następnych pokoleniach. Jeśli istnieje taka możliwość, zaleca się stosowanie chemioterapii w odstępach cotygodniowych, bowiem w ten sposób można łatwiej monitorować ciążę. „Zalecamy, aby leczenia systemowego (chemioterapii) nie stosować przed 14. tygodniem ciąży, ponieważ w 20% po jego zastosowaniu występują uszkodzenia płodu i wady rozwojowe, a w 40% występowała niska urodzeniowa masa ciała, natomiast w 33% obserwowano pencytopenię u dziecka. Z kolei w następnych trymestrach leczenia systemowego, odsetek uszkodzeń płodów był wyraźnie mniejszy i wynosił odpowiednio 8% i 6%. Tylko wysokospecjalistyczny ośrodek z pełnym zapleczem ginekologicznym może podejmować leczenie (chemioterapię) w ciąży. Karmienie piersią podczas stosowania leczenia systemowego jest przeciwskazane, ponieważ leki przechodzą do mleka matki. Europejskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej (ESMO)oraz Międzynarodowa Grupa ds. Leczenia Nowotworów w ciąży( INCIP), której jesteśmy aktywnymi członkami zalecają, aby: Nie stosować chemioterapii w I trymestrze, zaś u chorych wymagających rozpoczęcia leczenia w tym okresie, ewentualnie rozważyć przerwanie ciąży. Dawki leków cytotoksycznych, należy obliczać według standardowych zasad, biorąc jednak pod uwagę fakt, że farmakokinetyka niektórych leków w ciąży może być zaburzona. Nie stosować chemioterapii na 3 tygodnie przed planowanym rozwiązaniem, jak i po 33. tygodniu ciąży, z uwagi na możliwość wystąpienia neutropenii i trombocytopenii (zarówno u matki jak i u płodu)” – mówią dr Elżbieta Lampka i dr med. Maryna Rubach. Bibliografia: „Nowotwory u kobiet w ciąży”– redakcja – Maryna Rubach, zespół autorski – Maryna Rubach, Maria Litwiniuk, Radosław Mądry, Elżbieta Wojciechowska – Lampka, Anna Skrzypczyk – Ostaszewicz, Izabela Kopeć Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Klaudia Kierzkowska Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Pijemy, kiedy chce nam się pić, a nie wtedy, kiedy mamy wodę pod ręką”. O trudnych czasem powrotach do seksu po porodzie opowiadają ginekolog i psycholożka „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza”

jak wygląda chemioterapia u dzieci